Ne ide tako, gospodine predsjedniče
Ne može se iskreno odavati pošta žrtvama fašizma u Narodnooslobodilačkoj borbi od 1941. do 1945. godine, a istovremeno uvjereno služiti crkvi koja je te zločine inspirisala i koja baš ništa u svojoj zločinačkoj ideologiji u odnosu na vrijeme Drugog svjetskog rata do danas nije promijenila. Namjerno praveći vidljive parastose najistaknutijim ratnim zločincima, ili ih proglašavajući za svece, Vaša Srpska crkva uporno pokušava da popljuje i omalovaži ne samo mladost izginulu na Lazinama, nego i druge brojne crnogorske žrtve sa ratnih stratišta širom uže i nekada šire domovine
Piše: Rajko Cerović
Klanjajući se sjenima izginule mladosti na Lazinama, što je razumljivo očekivano od predsjednika Crne Gore, a uz Vašu poznatu vjernost tuđoj crkvi, Vi nas, gospodine predsjedniče, tjerate da vam trajno ne vjerujemo iz prostog razloga što to dvoje ne idu zajedno. Ne ide pomen surovo prekinutoj mladosti na Lazinama zajedno sa parastosom Draži Mihailoviću ili proizvodnjom raznih koljača Maca i Šiljkova za nove bogougodnike kojima se, očigledno, veličajući tuđu crkvu, Vi i vaše pristalice dive i ponose.
Pored najbolje volje i apriorne spremnosti da Vam u Vašim proklamovanim proevropskim ciljevima povjerujemo, Vama omiljena Srpska crkva predstavlja teg koji zakonito vuče nadolje, tačnije srozava i banalizuje sve što zamislite i namjeravate realizovati. Nađite danas jednu jedinu članicu Evropske unije u kojoj crkva igra tako krupnu ulogu da bukvalno, kao u crnogorskom slučaju, sastavlja vladu i ne samo raspoređuje ministre nego još kadruje po dubini.
To što je, po saznanjima Evropske zajednice, Vaša Srpska crkva najisturenija ruska špijunska filijala na Balkanu, izgleda da Vas mnogo ne zabrinjava. Vi se, očigledno, trudite da što prije ispunite i najnovije naloge Aleksandra Vučića, sve do besmislenog ponovnog uvođenja jednom ukinutog vojnog roka.
Neće političkim analitičarima u Crnoj Gori od sada biti preteško pogoditi u kom pravcu će predsjednik gurati crnogorski vanjskopolitički državni brod. Nevolja je samo u tome što se Evropska zajednica ne može duže lagati. Izgleda da našeg predsjednika Milatovića čeka prvo prihvatanje i odobravanje na Zapadu njegovih nagoviještenih namjera pa zatim, kao i u slučaju prevaranta Abazovića, odlučno odbijanje svakog oblika saradnje i saučesništva na tobože od Crne Gore predloženoj platformi.
Tako dolazimo do iluzije o navodom napretku pregovora sa Evropskom unijom i ako možemo očekivati prijem u elitno evropsko društvo, onda kad budemo kadri da vidimo i svoje uši.
Suviše dugo je crnogorski vanjskopolitički brod obećavao čelnu poziciju u pregovorima sa Evropskom unijom da bi se jednostavno 30. avgusta 2020. godine sve odjednom prosulo i razvezalo.
Pobjeda
